Indonesian Opisyal na Wika: Indonesian Ipinaliwanag

Ang Bahasa Indonesia ay ang opisyal na wika ng Indonesia. Ang pag-alam nito ay mahalaga kung ikaw ay naglalakbay, nag-aaral, o nagnenegosyo, dahil ito ang karaniwang wikang ginagamit sa pamahalaan, paaralan, media, at mga kontrata sa buong bansa. Malayo-layo ang napupunta ng isang maliit na Indonesian sa buong kapuluan.

Mabilis na Sagot: Ano ang opisyal na wika ng Indonesia?

Ang Bahasa Indonesia ay ang opisyal na wika ng Indonesia, na itinatag ng Artikulo 36 ng 1945 Constitution. Ginagamit nito ang alpabetong Latin at gumagana sa buong bansa sa buong pamahalaan, edukasyon, media, negosyo, at mga pampublikong serbisyo. Ito ay kapwa nauunawaan sa Malay at nagsisilbing lingua franca ng Indonesia.

Para sa isang snapshot, tingnan ang mga pangunahing katotohanan sa ibaba, pagkatapos ay magpatuloy para sa kasaysayan, paggamit, at paghahambing sa Malay.

Lumalabas ang Indonesian sa pang-araw-araw na buhay sa lahat ng dako: mga anunsyo sa mga paliparan at istasyon ng tren, mga balita sa pambansang TV, mga aklat-aralin at pagsusulit sa paaralan, mga form sa pagbabangko, mga reseta ng doktor, at mga standardized na palatandaan sa kalsada. Ang mga kard ng pagkakakilanlan, sertipiko ng kapanganakan, paghaharap sa korte, at mga debate sa parlyamentaryo ay nasa Indonesian. Nagpo-post ang mga tindahan ng mga menu at resibo sa Indonesian, at ginagamit ito ng mga kumpanya para sa panloob na memo at inter-island logistics. Kahit na dalawang Indonesian ang nagsasalita ng magkaibang lokal na wika sa bahay, lumipat sila sa Indonesian sa magkahalong setting gaya ng mga seminar sa unibersidad, opisyal na pagpupulong, at online na mga marketplace. Ang mga dayuhang negosyo ay karaniwang naghahanda ng isang Indonesian na bersyon ng mga kasunduan kasama ng isang banyagang-wika na teksto, na tinitiyak na ang parehong partido ay nagbabahagi ng isang karaniwang, legal na kinikilalang mga salita. Sa madaling salita, ang Indonesian ay ang wikang makakaharap mo sa kalye, sa silid-aralan, at sa service counter, na ginagawa itong mahalagang tool para sa komunikasyon sa maraming isla at kultura ng Indonesia.

Mga pangunahing katotohanan sa isang sulyap

• Pangalan: Bahasa Indonesia (Indonesian)
• Legal na katayuan: Opisyal na wika sa 1945 Constitution (Artikulo 36)
• Mga pangunahing domain: Pamahalaan, edukasyon, media, negosyo, mga serbisyong pampubliko
• Iskrip: alpabetong Latin
• Kaugnayan sa Malay: Malapit na nauugnay; malawak na mauunawaan sa isa't isa
• Bahagi ng tagapagsalita: Mahigit sa 97% ang nakakapagsalita ng Indonesian (2020)
• Mga Paaralan: Itinuro sa buong bansa bilang midyum ng pagtuturo at paksa

Bakit napili ang Indonesian bilang pambansa at opisyal na wika

Pinili ang Indonesian upang pag-isahin ang isang magkakaibang bansa na may daan-daang pangkat etniko at wika. Gumana na ito bilang isang neutral na lingua franca batay sa Malay sa mga daungan, pamilihan, at administrasyon. Ang pagpili nito ay nag-iwas sa pagpabor sa pinakamalaking pangkat etniko at nag-alok ng isang madaling mapuntahan na tulay sa mga komunidad.

Mahalaga rin ang pagiging praktikal. Ang Indonesian ay may relatibong prangka na morpolohiya, pare-pareho ang pagbabaybay, at walang kumplikadong hierarchical na antas ng pagsasalita. Ginawa nitong angkop para sa edukasyong masa at malinaw na komunikasyon sa mga rehiyon. Sa kabaligtaran, ang Javanese, bagama't malawak na sinasalita, ay may mga layered na antas ng karangalan na maaaring maging hamon para sa mga hindi katutubong nag-aaral at maaaring magpahiwatig ng panlipunang hierarchy sa mga paraan na nilalayon ng bagong republika na pasimplehin.

Ang isang kongkretong halimbawa ay ang pag-aaral: ang isang bata mula sa Aceh, isa pa mula sa Sulawesi, at isang guro mula sa Java ay magagamit lahat ng Indonesian upang magbahagi ng isang kurikulum at umupo sa mga pamantayang pagsusulit. Ang pagpipiliang ito ay nakatulong sa paglunsad ng literacy drive at pambansang media pagkatapos ng kalayaan. Ipinasilip ng mga seksyon sa ibaba kung paano pinatibay ng 1928 Youth Pledge, ang 1945 Constitution, at mga demograpikong realidad ang tungkulin ng Indonesian.

Ang 1928 Youth Pledge at independence noong 1945

Noong 1928, idineklara ng mga kabataang nasyonalista ang Youth Pledge na may tatlong haligi: isang inang bayan, isang bansa, at isang wika—Indonesian. Ang “Indonesian” ay pinili mula sa isang Malay base dahil ang Malay ay nagtulay na sa mga pamayanan sa kalakalan at edukasyon at hindi nakatali sa isang nangingibabaw na pangkat etniko, na umaayon sa mga layunin ng pagkakaisa ng kilusang pagsasarili.

Nang iproklama ng Indonesia ang kalayaan noong 1945, ang Artikulo 36 ng Konstitusyon ay nagpatibay ng Indonesian bilang pambansang wika, na nagbigay daan para sa estandardisasyon sa spelling at grammar. Kabilang sa mga mahahalagang milestone ang van Ophuijsen orthography (1901) sa ilalim ng Dutch administration, ang Soewandi spelling reform (1947) sa unang bahagi ng republika, at ang 1972 Enhanced Spelling System na nagtugma ng modernong paggamit. Ang mga hakbang na ito ay bumuo ng pare-pareho, natuturuan na pamantayan para sa mga paaralan, media, at batas.

Bakit hindi Javanese? Demograpiko at neutralidad

Ang Javanese ay ang pinakamalaking lokal na wika, ngunit ginagawa itong opisyal na nanganganib sa mga pananaw ng Javanese pampulitika at kultural na pangingibabaw. Ang Indonesian ay nagbigay ng neutralidad, na nagpapahiwatig na ang bagong estado ay pantay na pagmamay-ari ng mga nagsasalita mula sa Sumatra, Java, Kalimantan, Sulawesi, Papua, at higit pa. Nakatulong ito sa wika na magsilbi bilang isang ibinahaging plataporma sa halip na isang simbolo ng alinmang grupo.

Mayroon ding mga praktikal na dahilan. Ang Javanese ay may maraming antas ng pagsasalita (krama, madya, ngoko) na nag-encode ng hierarchy, habang ang mas simpleng morphology at flatter register ng Indonesian ay mas madali para sa mass schooling at public administration. Ang pagiging sensitibo sa ranggo at pagiging magalang ay maaaring ipahayag sa Indonesian sa pamamagitan ng bokabularyo at tono nang walang kumplikadong mga pagbabago sa gramatika. Sa ngayon, maraming tao ang bilingual: gumagamit sila ng Javanese o ibang wikang panrehiyon sa bahay at Indonesian sa paaralan, trabaho, at komunikasyong magkakahalong grupo, isang katotohanang tinuklas sa mga susunod na seksyon.

Saan at paano ginagamit ang Indonesian ngayon

Itinataguyod ng Indonesia ang pamahalaan, batas, at mga pampublikong serbisyo. Ang mga batas, pagdinig sa korte, ID card, lisensya sa pagmamaneho, at standardized signage ay gumagamit ng Indonesian upang matiyak ang pantay na pag-access sa mga probinsya. Ang mga Ministri ay naglalathala ng mga regulasyon at mga form sa Indonesian, at ang mga tagapaglingkod ng sibil ay tumutugma sa pambansang pamantayan upang maiwasan ang kalabuan.

Ang edukasyon ay umaasa sa Indonesian bilang midyum ng pagtuturo mula sa elementarya hanggang sa sekondaryang edukasyon, na may mga aklat-aralin, pagsusulit, at pambansang pagtatasa na nakasulat sa standardized na Indonesian. Nagtuturo ang mga unibersidad sa Indonesian para sa maraming programa, kahit na isinama nila ang literatura sa wikang Ingles, na tinitiyak ang malawak na pang-unawa at pare-pareho ang mga resulta ng pag-aaral.

Ginagamit ng media at kultura ang Indonesian para maabot ang mga pambansang madla. Ang mga balita sa telebisyon, radyo sa buong bansa, streaming platform, at mga publisher ay gumagawa ng nilalaman sa standardized na Indonesian, habang ang mga pelikula at musika ay maaaring maghalo ng panrehiyong lasa sa pamamagitan ng mga accent o bokabularyo. Ang mga label ng produkto, mga manwal sa kaligtasan, at mga patalastas ay lumalabas sa Indonesian upang maunawaan ng mga mamimili sa lahat ng dako ang mga ito.

Sa negosyo, ang Indonesian ang default para sa inter-island operations, customer support, at dokumentasyon. Ang mga kumpanya ay karaniwang nagbibigay ng mga Indonesian na bersyon ng mga kontrata, kabilang ang mga may dayuhang partido, upang sumunod sa mga regulasyon at mabawasan ang mga hindi pagkakaunawaan. Mula sa mga anunsyo sa paliparan hanggang sa suporta sa chat ng e-commerce, tinitiyak ng Indonesian na maayos na gumagana ang mga serbisyo sa maraming isla ng Indonesia.

Pamahalaan, batas, at serbisyong pampubliko

Ang batas, paglilitis sa korte, at opisyal na sulat ay isinasagawa sa Indonesian upang mapanatili ang kalinawan at legal na katiyakan. Ang mga dokumento ng pagkakakilanlan, mga sertipiko ng kapanganakan at kasal, paghahain ng buwis, at impormasyon ng botante ay ibinibigay sa Indonesian. Ang pampublikong signage—mga direksyon sa kalsada, mga abiso sa kaligtasan, at mga babala sa sakuna—ay gumagamit ng standardized na mga salita upang matiyak na naiintindihan ng lahat ng residente at bisita ang mga tagubilin.

Ang isang kongkretong halimbawa ng standardisasyon na pumipigil sa hindi pagkakaunawaan ay ang interprovincial traffic regulation: ang parehong Indonesian na mga termino para sa "one-way," "yield," at "speed limit" ay lumilitaw mula Sumatra hanggang Papua, na nagpapababa ng mga aksidente dahil sa hindi pare-parehong mga parirala. Para sa mga kasunduan na kinasasangkutan ng mga dayuhang entity, ang mga bersyon ng Indonesian ay kinakailangan kasama ng iba pang mga wika, na tumutulong sa mga korte na bigyang-kahulugan ang mga pananagutan at warranty nang walang kalabuan kung may mga hindi pagkakaunawaan.

Edukasyon at akademikong paglalathala

Ang Indonesian ang midyum ng pagtuturo sa mga pampublikong paaralan sa buong bansa. Ang mga kurikulum, mga aklat-aralin, mga papel sa pagsusulit, at mga pambansang pagtatasa ay nakasulat sa standardized na Indonesian kaya ang mga mag-aaral sa iba't ibang rehiyon ay nag-aaral ng parehong nilalaman. Ang isang mag-aaral na lilipat mula Ambon patungong Bandung ay maaaring sumali sa isang klase nang hindi binabago ang wika o syllabus.

Sa mga unibersidad, nag-iiba-iba ang mga kasanayan sa pag-publish ayon sa larangan: ang mga journal sa batas, edukasyon, at agham panlipunan ay kadalasang naglalathala sa Indonesian, habang ang engineering at medisina ay maaaring gumamit ng parehong Indonesian at English para maabot ang mga pandaigdigang madla. Ang pagsasanay sa akademikong Indonesian ay sumusuporta sa literacy at mobility; halimbawa, ang isang thesis ay maaaring isulat sa Indonesian na may English abstract, na nagbibigay-daan sa parehong lokal na pagsusuri at international visibility.

Media, kultura, at negosyo

Ang pambansang TV, radyo, mga pahayagan, at mga pangunahing online outlet ay umaasa sa standardized na Indonesian upang maabot ang buong bansa. Ang pag-advertise, mga label ng produkto, mga manwal ng user, at mga interface ng app ay ibinibigay sa Indonesian, na tumutulong sa mga consumer na ihambing ang mga produkto at sundin ang mga tagubiling pangkaligtasan anuman ang kanilang background sa lokal na wika.

Ang mga malikhaing gawa ay madalas na pinaghalong panrehiyong lasa—maaaring may kasamang mga lokal na termino o accent ang diyalogo—habang nananatiling malawak na nauunawaan. Sa negosyo, pina-streamline ng Indonesian ang inter-island logistics at customer support: isang bodega sa Surabaya, isang courier sa Makassar, at isang kliyente sa Medan ang nag-coordinate ng mga pagpapadala, invoice, at mga patakaran sa pagbabalik sa Indonesian, na tinitiyak ang pare-parehong operasyon at kalidad ng serbisyo.

Anong wika ang sinasalita sa Jakarta?

Ang Indonesian ay ang opisyal at gumaganang wika sa administrasyon, paaralan, korte, at negosyo ng Jakarta. Ang mga tanggapan ng gobyerno, ospital, at mga bangko ay tumatakbo sa Indonesian, at ginagamit ito ng mga paaralan para sa pagtuturo at mga pagsusulit. Ang mga pampublikong signage, mga anunsyo sa transportasyon, at media ay default din sa Indonesian.

Sa kalye, maririnig mo ang Betawi-influenced colloquial Indonesian at maraming rehiyonal na wika dahil sa migration. Ang mga tao ay madalas na lumipat sa pagitan ng impormal na Indonesian at panrehiyong pagsasalita sa mga kaibigan at pamilya. Praktikal na tip: matuto ng magalang na pagbati sa Indonesian at mga parirala ng serbisyo; sa mga opisina at tindahan, inaasahan at pinahahalagahan ang malinaw na Indonesian, kahit na ang pang-araw-araw na pagbibiro ay parang kaswal.

Mga numero ng tagapagsalita at multilinggwal na katotohanan

Karamihan sa mga Indonesian ay multilingual. Mahigit sa 97% ng mga tao ang nag-ulat na nakakapagsalita sila ng Indonesian sa 2020, na nagpapakita ng mga dekada ng pag-aaral at media sa buong bansa. Marami ang unang nakakuha ng panrehiyong wika sa bahay at natuto ng Indonesian sa paaralan, gamit ito para sa mas malawak na komunikasyon, pangangasiwa, at trabaho.

Karaniwan ang code-switching: maaaring may bumati sa isang lokal na wika, lumipat sa Indonesian para sa paglutas ng problema, at gumamit ng mga loanword sa Ingles para sa teknolohiya o pananalapi. Ang mga sentrong pang-urban ay nagpapakita ng mas mataas na pang-araw-araw na paggamit ng Indonesian sa mga lugar ng trabaho, unibersidad, at serbisyo, habang ang mga komunidad sa kanayunan ay maaaring higit na umasa sa mga lokal na wika sa tahanan at sa mga pakikipag-ugnayan sa kapitbahayan, na lumipat sa Indonesian para sa mga pormal na gawain.

Ang broadcast media, mga social platform, at e-commerce ay nagpapalawak ng pagkakalantad sa Indonesian, na nagpapataas ng kasanayan sa mga pangkat ng edad. Pinatitibay ng mga paaralan ang literacy sa pamamagitan ng mga textbook sa wikang Indonesian at mga standardized na pagtatasa, na tumutulong sa mga mag-aaral na lumipat sa pagitan ng mga rehiyon at ituloy ang mga pambansang pagsusulit. Ang malawak na kakayahan na ito sa Indonesian ay sumusuporta sa pambansang pagkakaisa para sa pampublikong buhay at mga pamilihan habang pinapayagan ang mga tao na mapanatili ang mga lokal na pagkakakilanlan, sining, at tradisyon sa kanilang mga panrehiyong wika.

Bilingualism sa Javanese, Sundanese, at iba pang mga rehiyonal na wika

Madalas na magkaiba ang paggamit ng tahanan at pampublikong wika. Maaaring gumamit ng Javanese ang isang pamilya sa Yogyakarta sa hapag kainan, ngunit lumipat sa Indonesian kasama ng mga guro, manggagawang pangkalusugan, at mga tanggapan ng gobyerno. Natural na nangyayari ang code-switching, kung saan ang Indonesian ay nagbibigay ng mga karaniwang termino para sa burukrasya, agham, o teknolohiya.

Sinasalamin ng media ang halo na ito: Gumagamit ang mga talk show sa TV at mga tagalikha ng YouTube ng Indonesian para sa malawak na pag-abot ngunit nagwiwisik ng panrehiyong katatawanan o bokabularyo. Ang karaniwang senaryo ay isang courier na dumarating sa isang bahay sa West Java: ang pagbati ay maaaring nasa Sundanese, ang kumpirmasyon sa paghahatid sa Indonesian, at isang biro sa kumbinasyon ng dalawa—pinapanatili ang lokal na pagkakakilanlan habang nananatiling naa-access.

Katatasan at mga rate ng paggamit (2020 census)

Pagsapit ng 2020, mahigit 97% ng mga Indonesian ang nag-ulat na maaari silang magsalita ng Indonesian, ngunit marami ang natutunan ito bilang pangalawang wika sa pamamagitan ng paaralan at media. Nangangahulugan ito na mataas ang pambansang pag-unawa kahit na ang mga lokal na wika ay nangingibabaw sa mga setting ng pamilya. Ang bahaging nagsasalita ng Indonesian bilang unang wika ay mas maliit—humigit-kumulang isang-lima—na nagha-highlight sa mga multilinggwal na pundasyon ng bansa.

Ang mga pang-araw-araw na pattern ay naiiba: sa malalaking lungsod, ang Indonesian ay ginagamit sa paaralan, trabaho, at sa pampublikong sasakyan, samantalang sa mga rural na lugar, ang mga lokal na wika ay maaaring mangibabaw sa impormal na pag-uusap at mga kaganapan sa komunidad. Patuloy na pinalalakas ng patuloy na literacy at mga programang pang-edukasyon para sa mga nasa hustong gulang ang pagbabasa at pagsulat sa Indonesian, na tinitiyak na ang opisyal na impormasyon, patnubay sa kalusugan, at mga alertong pang-emergency ay mananatiling malawak na nauunawaan.

Indonesian vs. Malay: pagkakatulad at pagkakaiba

Ang Indonesian at Malay ay magkabahagi ng mga pinagmulan at higit sa lahat ay nauunawaan sa pang-araw-araw na pag-uusap. Parehong gumagamit ng magkatulad na gramatika at maraming nakabahaging bokabularyo. Ang magkahiwalay na mga path ng standardization sa Indonesia at Malaysia/Brunei ay nagdulot ng mga pagkakaiba sa spelling, mga gustong loanword, at mga pormal na rehistro, ngunit ang mga nagsasalita ay karaniwang sumusunod na may kaunting kahirapan.

Ang mga pagkakaiba sa pagbabaybay at bokabularyo ay karaniwan: Indonesian uang vs. Malay wang (pera), bike vs. bike (bisikleta), bus/bis vs. bas (bus), kantor vs. office (opisina). Ang Indonesian ay may posibilidad na sumasalamin sa ilang mga terminong naimpluwensyahan ng Dutch sa kasaysayan (kantor), habang ang Malaysian Malay ay nagpapakita ng higit na impluwensyang Ingles sa ilang partikular na domain (telefon bimbit para sa mobile phone, habang ang mga Indonesian ay nagsasabing ponsel o HP). Para sa mga mag-aaral, ang pagkakalantad sa parehong mga pamantayan ay nagpapabuti sa cross-understanding.

Sa pagsasagawa, ang mga manlalakbay at mag-aaral ay maaaring magbasa ng mga palatandaan, balita, at mga menu sa mga hangganan nang may kaunting problema. Ang mga pormal na ligal o akademikong teksto ay nagpapakita ng mas malaking pagkakaiba sa terminolohiya at istilo, ngunit ang malinaw na konteksto at magkabahaging pinagmulan ay nagpapanatili ng mataas na pag-unawa.

Mutual intelligibility at shared pinanggalingan

Nagsilbi ang Malay sa loob ng maraming siglo bilang maritime lingua franca sa buong Timog Silangang Asya, na nagpapadali sa kalakalan mula Sumatra hanggang Borneo at Malay Peninsula. Ang Indonesian ay lumabas mula sa Malay base na ito, kaya ang dalawa ay nagbabahagi ng mga istruktura ng gramatika, panghalip, at pangunahing bokabularyo, na nagbibigay-daan sa pag-uusap nang walang paunang pag-aaral ng iba pang pamantayan.

Inilalarawan ito ng cross-border media: maraming Indonesian ang maaaring sumunod sa mga Malaysian news clip o Bruneian variety show, at kadalasang naiintindihan ng mga Malaysian ang mga pelikula at kanta ng Indonesia. Magkaiba ang mga accent at ilang salita, ngunit nananatiling naa-access ng mga pangkalahatang madla ang mga storyline at impormasyon.

Mga pagkakaiba sa spelling, bokabularyo, at rehistro

Ang hiwalay na standardisasyon ay lumikha ng mga kapansin-pansing kaibahan. Kasama sa mga halimbawa ang Indonesian uang kumpara sa Malay wang (pera), kereta sa Malay na nangangahulugang kotse habang ang Indonesian ay gumagamit ng mobil, at Indonesian na sepeda kumpara sa Malay basikal (bisikleta). Sinasalamin ng mga loanword ang iba't ibang kasaysayan: Indonesian kantor (opisina) mula sa Dutch kantoor; Ang mga opisina ng Malay ay naiimpluwensyahan ng mas malawak na paggamit ng Malay at kultura ng administrasyong Ingles.

Ang 1972 spelling agreement ay nagsulong ng convergence (hal., tj → c, dj → j), na ginagawang mas madali ang pagbabasa sa mga pamantayan. Nananatili ang mga pagkakaiba sa mga pormal at di-pormal na rehistro—madalas na ginagamit ng Indonesian ang ponsel o telepono genggam, habang ang Malay ay mas gusto ang teleponong mobile. Gayunpaman, ang pang-araw-araw na pananalita ay nananatiling lubos na nauunawaan sa mga hangganan.

Mga opisyal na wika ng Brunei, Indonesia, at Malaysia

Ang opisyal na wika ng Brunei ay Malay. Ang opisyal na wika ng Indonesia ay Indonesian (Bahasa Indonesia). Ang opisyal na wika ng Malaysia ay Malay (Bahasa Malaysia).

Ang Ingles ay malawakang ginagamit sa Brunei para sa negosyo at edukasyon, at maraming tao sa rehiyon ang nag-navigate sa Malay, Indonesian, at English depende sa konteksto. Ang pagtatrabaho sa cross-border, media, at paglalakbay ay naghihikayat ng nababaluktot, pragmatikong mga pagpipilian sa wika sa pang-araw-araw na buhay.

Isang maikling kasaysayan at timeline ng Indonesian

Ang Old Malay ay gumanap bilang isang wikang pangkalakalan sa buong isla sa Timog-silangang Asya, na nagdadala ng mga panrelihiyon, legal, at komersyal na mga teksto sa pagitan ng mga daungan. Sa ilalim ng kolonyal na administrasyon, ang Latin na script ay naging prominente, na nagtapos sa 1901 van Ophuijsen orthography, na nagtakda ng maagang mga pamantayan sa pagbabaybay para sa mga nakalimbag na materyales at pag-aaral.

Tinanggap ng mga nasyonalista ang isang Malay-based na “Indonesian” noong 1928 Youth Pledge, at itinatag ito ng 1945 Constitution bilang wika ng bagong estado. Ipinakilala ng maagang republika ang pagbaybay ng Soewandi (1947), na pinasimple ang mga porma para sa edukasyong masa. Noong 1972, pinahusay ng Enhanced Spelling System ang mga kombensiyon, na inihanay ang pagbabaybay ng Indonesian nang mas malapit sa ponolohiya at pinahuhusay ang pagiging madaling mabasa.

Ang mga milestone na ito ay nagbigay-daan sa mass literacy campaign, standardized textbooks, at national media, na tumutulong sa mga mamamayan mula sa iba't ibang isla na magbahagi ng impormasyon at edukasyon. Kronolohiya sa madaling sabi: Old Malay bilang lingua franca; 1901 ortograpiya ng van Ophuijsen; 1928 Pangako ng Kabataan; 1945 katayuan sa konstitusyon; 1947 reporma sa pagbabaybay; 1972 reporma sa pagbabaybay—naglalatag ng pundasyon para sa modernong Indonesian na ginagamit ngayon.

Mula sa Old Malay hanggang sa modernong Bahasa Indonesia

Ang lumang Malay ay nag-uugnay sa mga mangangalakal at komunidad sa buong kapuluan, na kumakalat sa pamamagitan ng mga inskripsiyon, relihiyosong teksto, at port commerce. Sa panahon ng kolonyal, ang Latin na script ay naging pamantayan para sa pangangasiwa at pag-aaral, na ginagawang mas madaling ilimbag at ituro ang wika sa sukat.

Pagkatapos ng kalayaan, pinagsama-sama ng Indonesia ang grammar at spelling sa kurikulum, media, at pamahalaan. Ang isang mahalagang milestone ay ang 1972 spelling reform, na nag-streamline ng ortograpiya at sumuporta sa isang moderno, natuturuan na pamantayan para sa pambansang edukasyon at pampublikong komunikasyon.

Mga salitang pautang at leksikal na mapagkukunan

Ang Indonesian ay kumukuha ng bokabularyo mula sa Sanskrit (relihiyon, kultura), Arabic (relihiyon, administrasyon), Dutch at Portuges (batas, kalakalan, pamamahala), Ingles (agham, teknolohiya), at rehiyonal na mga wika (lokal na flora, pagkain, sining). Kasama sa mga halimbawa ang kultura (kultura, Sanskrit), kamar (kuwarto, Portuges), kantor (opisina, Dutch), at ponsel (mobile phone, impluwensyang Ingles).

Sa paglabas ng mga bagong larangan, ang Indonesian ay umaangkop sa pamamagitan ng pagbuo ng mga termino o paggamit ng mga internasyonal na salita na may lokal na spelling, gaya ng teknolohiya, internet, at vaksin. Ang layered lexicon na ito ay tumutulong sa wika na masakop ang modernong agham at negosyo habang pinapanatili ang mga link sa kasaysayan at lokal na kaalaman.

Mga patakaran at regulasyon (kabilang ang 2019 Presidential Regulation No. 63)

Ang legal na balangkas ng Indonesia ay nagsisimula sa Artikulo 36 ng 1945 Constitution, na nagtatalaga ng Indonesian bilang pambansang wika. Ang Batas Blg. 24 ng 2009 ay nagpapaliwanag sa paggamit nito sa mga opisyal na setting, edukasyon, media, at impormasyon ng produkto. Ang Presidential Regulation No. 63 ng 2019 ay nagbibigay ng mga detalye ng pagpapatupad para sa pampublikong komunikasyon at dokumentasyon.

Sa pagsasagawa, nangangahulugan ito na ginagamit ng mga katawan ng pamahalaan ang Indonesian para sa mga batas, dekreto, sulat, at serbisyo. Ang pampublikong signage, mga dokumento ng pagkakakilanlan, at mga opisyal na portal ay dapat nasa Indonesian. Ang mga kumpanya ay dapat magbigay ng mga Indonesian na bersyon ng mga tagubilin ng user, mga label, at impormasyon sa kaligtasan, at ang mga kasunduan sa mga dayuhang partido ay nangangailangan ng isang Indonesian na bersyon upang matiyak ang legal na kalinawan. Halimbawa, ang isang kontrata sa dayuhang pamumuhunan, ay kadalasang inihahanda sa parehong Indonesian at sa ibang wika upang malutas ang anumang hindi pagkakaunawaan gamit ang isang text na malinaw na kinikilala ng mga hukuman.

Binibigyang-diin ng mga panuntunang ito ang pagiging inklusibo at legal na katiyakan: dapat na ma-access ng mga mamamayan ang mahahalagang impormasyon sa isang wikang nauunawaan sa buong bansa, at ang mga negosyo ay nakikinabang sa mga pare-parehong pamantayan ng dokumentasyon sa mga lalawigan.

2019 Presidential Regulation No. 63 sa paggamit ng wika

Tinukoy ng regulasyon ang Indonesian sa mga pampublikong serbisyo, impormasyon ng produkto, advertising, at signage, kabilang ang mga transport hub at pasilidad ng pamahalaan. Nililinaw nito na ang mga manual, warranty, at mga abiso sa kaligtasan ay dapat na available sa Indonesian upang maunawaan ng mga consumer sa buong bansa ang mga ito.

Nangangailangan din ito ng mga bersyon ng Indonesian ng mga kasunduan na kinasasangkutan ng mga dayuhang entity. Sa totoong-mundo na senaryo, ang isang joint venture na gumagawa ng mga medikal na device ay nagbigay ng mga bilingual na kontrata at mga manual; nang magkaroon ng pag-recall ng device, ang mga dokumento ng Indonesia ay nagbigay ng malinaw na pananagutan at wika ng pamamaraan, na binabawasan ang mga hindi pagkakaunawaan at pinabilis ang pagsunod sa buong bansa.

Batayan sa konstitusyon at legal

Ang hierarchy ay malinaw: ang 1945 Constitution (Artikulo 36) ay nagtatatag ng Indonesian bilang pambansang wika; Ang Batas Blg. 24/2009 ay nagtatakda ng mga domain at obligasyon; Ang Regulasyon ng Pangulo Blg. 63/2019 at mga kaugnay na tuntunin ay nagpapatupad ng mga praktikal na detalye. Sama-sama nilang ginagabayan kung paano nakikipag-usap at nagtuturo ang mga institusyon sa Indonesian.

Ang mga ahensya ng gobyerno, paaralan, at kumpanya ay dapat gumamit ng Indonesian para sa mga opisyal na dokumento, serbisyo, at pampublikong impormasyon. Karaniwang kinasasangkutan ng pagpapatupad ang pangangasiwa ng pangangasiwa, mga kinakailangan sa pagkuha, at mga pagsusuri sa pagsunod—halimbawa, pagtiyak na kasama sa mga label ng produkto at pampublikong signage ang standardized na Indonesian para protektahan ang mga consumer at manlalakbay.

Ang mas malawak na landscape ng wika: 700+ na wika sa Indonesia

Ang Indonesia ay tahanan ng higit sa 700 katutubong wika na sumasaklaw sa malalaking komunidad at maliliit na isla. Ang urbanisasyon, pag-aaral sa Indonesian, migration, at media ay naghihikayat ng unti-unting pagbabago patungo sa Indonesian sa pampublikong buhay, habang maraming pamilya ang nagpapanatili ng mga lokal na wika sa tahanan at sa mga seremonya.

Ang pagbabalanse sa mga layuning multilinggwal ay nangangahulugan ng pagsuporta sa Indonesian para sa pambansang pag-access habang pinangangalagaan ang mga rehiyonal na wika bilang pamana ng kultura at pagkakakilanlan ng komunidad. Ang mga proyekto sa dokumentasyon ay gumagawa ng mga diksyunaryo at mga koleksyon ng kuwento, ang mga paaralan ay bumuo ng mga lokal na wikang mambabasa, at ang mga broadcast sa radyo ng komunidad ay nagpapanatili ng mga kanta at oral na kasaysayan kasama ng mga balitang Indonesian.

Ang mga lokal na pamahalaan at ang Ahensya sa Pagpapaunlad ng Wika ay nakikipagtulungan sa mga unibersidad at matatanda upang magtala ng bokabularyo, gramatika, at tradisyonal na mga salaysay. Ang isang intergenerational na halimbawa ay ang mga weekend language club kung saan ang mga lolo't lola ay nagtuturo sa mga bata ng mga kwentong bayan at pang-araw-araw na pag-uusap, na ipinares sa mga glossary sa wikang Indonesian upang ang mga mag-aaral ay magtulay sa magkabilang mundo. Ang kumbinasyong ito ay nagpapanatili ng lokal na pananalita habang tinitiyak na ang lahat ay maaaring lumahok sa pambansang edukasyon at mga serbisyo.

Mga pagsisikap sa panganib sa wika at pangangalaga

Maraming mas maliliit na wika ang nahaharap sa pressure mula sa migration, intermarriage, at dominasyon ng Indonesian sa trabaho at paaralan. Tinatasa ng mga mananaliksik at komunidad ang sigla gamit ang mga pamantayang inspirado sa buong mundo tulad ng intergenerational transmission, bilang ng mga nagsasalita, at mga domain ng paggamit upang bigyang-priyoridad ang revitalization.

Sinusuportahan ng Ahensiya ng Pagpapaunlad ng Wika ang dokumentasyon, mga diksyonaryo, at mga materyales sa paaralan, at nakikipagtulungan sa mga komunidad sa pagbabagong-buhay. Ang isang proyekto ay maaaring magrekord ng mga kuwento ng matatanda, mag-publish ng isang buklet na bilingual, at mag-host ng mga klase pagkatapos ng paaralan. Ang isang maaaksyunan na hakbang na maaaring gawin ng sinumang komunidad ay ang gumawa ng mga simpleng glosaryo ng larawan sa parehong lokal na wika at Indonesian para magamit sa mga kindergarten at tahanan.

Mga Madalas Itanong

Ano ang opisyal na wika ng Indonesia?

Ang Bahasa Indonesia ay ang opisyal na wika, tulad ng nakasaad sa 1945 Constitution. Gumagamit ito ng alpabetong Latin at ang karaniwang wika ng pamahalaan, edukasyon, media, at mga serbisyong pampubliko sa buong bansa.

Kailan naging opisyal na wika ang Indonesian?

Ang Indonesian ay pinagtibay bilang pambansang wika sa 1945 Constitution pagkatapos ng kalayaan. Idineklara na ng Youth Pledge of 1928 ang “Indonesian” bilang wika ng pambansang pagkakaisa.

Bakit mas pinili ang Indonesian kaysa Javanese?

Ang Indonesian ay nag-alok ng neutralidad sa mga grupong etniko at isa nang laganap na lingua franca. Mas simple din ang pagtuturo sa sukat kumpara sa mga hierarchical na antas ng pagsasalita ng Javanese.

Ang Indonesian ba ay katulad ng Malay?

Nagbabahagi sila ng mga pinagmulan at higit sa lahat ay nauunawaan sa isa't isa. Ang mga pagkakaiba ay nananatili sa pagbabaybay, mga ginustong loanword, at ilang bokabularyo, ngunit karamihan sa mga pang-araw-araw na pag-uusap ay naiintindihan sa mga hangganan.

Anong wika ang sinasalita sa Jakarta?

Ang Indonesian ay ang opisyal at gumaganang wika sa administrasyon, paaralan, at negosyo. Sa kalye, madalas na ginagamit ng mga tao ang kolokyal na Indonesian na naiimpluwensyahan ng Betawi at iba pang mga panrehiyong wika.

Ilang wika ang sinasalita sa Indonesia?

Ang Indonesia ay may higit sa 700 wika. Ang Indonesian ay nagsisilbing ibinahaging pambansang wika habang ang mga rehiyonal na wika ay umuunlad sa mga tahanan, kultura, at lokal na media.

Ilang porsyento ng mga Indonesian ang nagsasalita ng Indonesian?

Mahigit sa 97% ang nag-ulat na nakakapagsalita sila ng Indonesian sa 2020. Marami ang natutunan ito bilang pangalawang wika sa pamamagitan ng pag-aaral at sa buong bansa na media.

Ano ang hinihingi ng 2019 Presidential Regulation No. 63?

Ipinag-uutos nito ang Indonesian sa mga pampublikong serbisyo, signage, at impormasyon ng produkto, at nangangailangan ng mga bersyon ng Indonesian ng mga kasunduan na kinasasangkutan ng mga dayuhang partido. Ang layunin ay kalinawan, pag-access, at legal na katiyakan.

Ano ang mga opisyal na wika ng Brunei, Indonesia, at Malaysia?

Ang opisyal na wika ng Brunei ay Malay, sa Indonesia ay Indonesian, at sa Malaysia ay Malay. Ang Ingles ay malawak ding ginagamit sa Brunei at sa panrehiyong negosyo at edukasyon.

Konklusyon

Ang Bahasa Indonesia ay ang opisyal na wika ng Indonesia at ang pandikit ng pang-araw-araw na pampublikong buhay. Nag-ugat sa 1928 Youth Pledge at nakapaloob sa 1945 Constitution, ito ay sumasailalim sa gobyerno, paaralan, media, negosyo, at serbisyo publiko. Mahigit 97% ng mga Indonesian ang nakakapagsalita nito, na nagbibigay-daan sa inter-island mobility at shared understanding.

Tinitiyak ng mga regulasyon tulad ng Batas Blg. 24/2009 at Regulasyon ng Pangulo Blg. 63/2019 na ang mga dokumento, signage, at impormasyon ng consumer ay naa-access sa Indonesian. Kasabay nito, daan-daang wikang panrehiyon ang nagpapatuloy sa mga tahanan, sining, at lokal na media, na nagpapakita ng mayamang pagkakaiba-iba ng kultura. Para sa mga manlalakbay, mag-aaral, at propesyonal, ang pag-aaral ng mga pangunahing pagbati sa Indonesian at mga parirala ng serbisyo ay ginagawang mas maayos at mas kapakipakinabang ang pang-araw-araw na pakikipag-ugnayan sa buong kapuluan.