Endonezya İmparatorluğu: Srivijaya, Majapahit, İslami sultanlıkların tarihi ve haritalar
İnsanlar genellikle “Endonezya imparatorluğu” terimini, dünyanın en geniş takımadalarından birindeki iktidarın nasıl işlediğini anlamak için ararlar. Tek bir imparatorluktan ziyade, Endonezya tarihinde deniz yolları ve limanlar üzerinde değişen etkiye sahip bir dizi bölgesel devlet vardır. Bu rehber bu imparatorlukların nasıl oluştuğunu, neyi yönettiklerini ve denizcilik ticaretinin neden önemli olduğunu açıklar. Ayrıca “Endonezya imparatorluğu bayrağı”na dair mitleri düzeltir, bir zaman çizelgesi sunar ve 1025 Çola akınları gibi olayları ele alır.
Kısa cevap: “Endonezyalı İmparatorluk” oldu mu?
Tüm dönemlerde tüm Endonezya’ya hükmeden tek bir imparatorluk yoktu. Bunun yerine, farklı politik oluşumlar yükselip düştü ve genellikle sabit iç sınırlar yerine ticaret yollarını denetlemekle daha çok uğraştılar. “Endonezya bir imparatorluk mu?” sorusu zamana bağlıdır: modern Endonezya Cumhuriyeti 1945’ten beri egemen bir ulus-devlettir, imparatorluk değildir. “Endonezya imparatorluğu” ifadesini anlamak için takımadadaki premodern devletlerin, özellikle deniz yoluyla, yüzyıllar boyunca nasıl katmanlı ve esnek etki alanları kurduğunu görmek yardımcı olur.
Tarihçilerin “Endonezya’daki imparatorluklar” ile kastettikleri
Tarihçiler Endonezya’daki imparatorluklardan bahsederken tek, sürekli bir devletten değil, farklı zamanlarda etkin olan çok sayıda bölgesel güçten söz eder. Etki genellikle "mandala" modelini izledi; bu terim, güçlü bir çekirdek ve uzaklaştıkça etkisi azalan daha yumuşak kenarları olan bir siyasi sahayı tanımlar. Bu sistemde otorite katmanlıydı: bazı bölgeler doğrudan yönetilirken, başka yerler vergi veya haraç verir; uzak limanlar diplomasiyle bağlanabilirdi. "Talassokrasi" yani deniz-temelli devlet, gücünü tarım iç bölgelerinden ziyade deniz ticaretine, filolara ve kıyı merkezlerinin kontrolüne dayandıran bir siyasi oluşumdur.
Ana evreler arasında Srivijaya (yaklaşık 7. ila 13. yüzyıllar), Majapahit (1293–yak.1527) ve 15. ila 18. yüzyıllarda ortaya çıkan İslami sultanlıklar yer alır. Her dönem kendi siyasi sözlüğü ve yönetim üsluplarına sahipti. Haraç; hediyeler ve tanıma anlamına gelebilir, ittifaklar evlilikle pekiştirilebilirdi ve doğrudan yönetim çekirdek bölgelerde var olabilirdi. Düzenlerin çeşitliliğini ve geniş tarih aralıklarını anlamak, haritaların ve modern kategorilerin bu katmanlı imparatorlukların tüm nüansını yakalayamayacağını açıklar.
Ticaret yolları ve deniz gücünün Endonezya imparatorluklarını şekillendirmesi
Endonezya iki okyanus dünyasının kesişiminde yer alır: Hint ve Pasifik. Malakka Boğazı ve Sunda Boğazı, gemilerin geçmek zorunda olduğu dar geçitlerdir ve bunlar gümrük, koruma ve etki için uygun noktalar oluşturur. Mevsimsel muson rüzgârları, gelişen gemi yapımı ve navigasyonla birleşince uzun mesafeli seferleri öngörülebilir kıldı. Sonuç olarak limanlar servet üreten merkezlere dönüştü ve limanları, kılavuzları ve konvoyları güvence altına alan yöneticiler uluslararası ticareti, özellikle baharat ticaretini, kendi nüfuzları altından geçirebildi.
Temsili merkezler bu modelin nasıl işlediğini gösterir. Palembang, Sumatra’daki Srivijaya ağının merkezindeydi; Malakka daha sonra Malay Yarımadası’nda kozmopolit bir liman olarak yükseldi; Banten, Sunda Boğazı yakınında karabiber açısından zengin bir düğüm haline geldi. Deniz odaklı devletler, donanmalar, işaret kuleleri ve anlaşmalarla dağınık adalar üzerinde otorite kurarken, iç bölgelerde tarıma dayalı devletler nehir vadileri ve pirinç tarlalarının sağladığı yerleşik altyapı üzerinde güç topladı. Takımadada denizcilik etkisi genellikle iç bölgelere olan yayılmadan daha belirgindi; bu yüzden hegemonya geniş sabit sınırları çizmekten çok deniz yolları ve liman ittifaklarını güvence altına almak anlamına geliyordu.
Önemli imparatorluklar ve sultanlıklar, kısaca
Endonezya tarihindeki başlıca güçler denizcilik fırsatını yerel koşullarla birleştirdi. Srivijaya, Sumatra’nın konumunu kritik boğazları kontrol etmek için kullandı. Majapahit, Doğu Java’daki kara kaynaklarını çok sayıda adaya uzanan deniz gücüyle harmanladı. Daha sonra Demak, Aceh ve Banten gibi İslami sultanlıklar dini ilmiiletişimle ticari diplomasiyi ve karabiber yollarını birbirine bağladı. Sömürge dönemi yapıları ise daha sonra ticareti ve yönetimi yabancı şirket ve imparatorluk sistemleri altında yeniden şekillendirdi.
Srivijaya: deniz gücü ve Budist merkez (7.–13. yy.)
Srivijaya, Güneydoğu Sumatra’daki Palembang yakınlarında konumlanmıştı ve Malakka Boğazı ile ilişkili rotaları denetleyerek güç kazandı. Ticareti vergilendirerek, güvenli geçiş sağlayarak ve Güney ve Doğu Asya arasında bir ara nokta işlevi görerek refah elde etti. Mahayana Budist bir merkez olarak öğrenimi teşvik etti ve hacıları ağırladı; bu dini prestiji, Bengal Körfezi, Güney Çin Denizi ve ötesiyle diplomatik bağlarla bütünleştirdi.
Ana yazıtlar onun kronolojisini ve erişimini sabitler. Kedukan Bukit yazıtı (682 yılına tarihlenir) ve Palembang yakınlarındaki Talang Tuwo yazıtı (684) kraliyet kuruluşlarını ve hedefleri kaydeder. Malay Yarımadası’ndaki Ligor yazıtı (genellikle 8. yüzyıl sonlarına tarihlenir) ve Hindistan’daki Nalanda yazıtından (Kral Balaputradeva ile ilişkilendirilen) gelen kanıtlar Srivijaya’nın uluslararası profilini doğrular. Srivijaya’nın şansı, 11. yüzyıldaki bozuculuklar, Güney Hindistan’daki Çola İmparatorluğu’nun akınları ve bölgesel rakiplerin baskısı nedeniyle azaldı; bu durum boğazlar ve limanlar üzerindeki hakimiyetini aşındırdı.
Majapahit: kara–deniz gücü ve takımada yayılımı (1293–yak.1527)
Majapahit, Moğol seferinin yönlendirildiği ve yenildiği Doğu Java’da kuruldu; başkenti Trowulan çevresindeydi. İmparatorluk, Java’daki tarımsal tabanları deniz devriyeleri ve kıyısal ittifaklarla birleştirerek takımada üzerinde güç projeksiyonu yaptı. Hayam Wuruk ve ünlü başbakan Gajah Mada döneminde Majapahit, birçok adada ve kıyı politikasında etki gösterdi; bu etki haraçlar, antlaşmalar ve stratejik evliliklerle sağlanmış, tek tip ilhakla elde edilmemişti.
Çekirdek topraklar ile daha gevşek etki alanlarını ayırt etmek önemlidir. Çekirdek araziler Doğu Java, Madura’nın bazı kısımları ve doğrudan bürokratik kontrol altında olan yakın bölgeleri içeriyordu. Etki alanları limanlar ve vasallar aracılığıyla Bali, Sumatra kıyılarının bazı kısımları, Borneo’nun güney ve doğu limanları, Sulawesi düğümleri ve Nusa Tenggara zincirine kadar uzanıyordu. Nagarakretagama (yak.1365) gibi edebi eserler Majapahit’in etki alanına bağlı yerleri listeler, ancak bunlar sabit sınırdan ziyade mandala görünümünü yansıtır.
Veliahtlık anlaşmazlıkları, değişen ticaret desenleri ve İslami liman devletlerinin yükselişi 16. yüzyılın başlarında parçalanmasına katkıda bulundu.
İslami sultanlıklar: Demak, Aceh, Banten (15.–18. yy.)
İslam, tacir ağları, alimler ve Hint Okyanusu’nu Güney Çin Denizi’ne bağlayan limanlar aracılığıyla yayıldı. İslam kök saldıkça, sultanlıklar öğrenim, diplomasi ve deniz gücü açısından bölgesel merkezler haline geldi. Demak, 15. yüzyıl sonları ve 16. yüzyıl başlarında Java’nın kuzey kıyısında yükseldi; Aceh kuzey Sumatra ve karabiber yolları üzerinde etkisini güçlendirdi; Banten ise Sunda Boğazı yakınında hakimiyet kurarak baharat ve karabiber ticaretini Hint Okyanusu dünyasına yönlendirdi.
Bu devletler zaman içinde örtüştü ve bölgesel odakları farklıydı. Demak’ın Java’daki etkisi iç dinamiklerle ve kıyı rakipleriyle kesişti; Aceh, Portekiz Malakka’sı ile rekabet etti ve Orta Doğu’yla bağlar kurdu; Banten ise ticareti Avrupa şirketleriyle gelişen ilişkilere göre dengeledi. Bu yöneticiler otoritelerini dini meşruiyetten ve liman kontrolünden aldılar, ve Asyalı ile Avrupalı aktörlerin bulunduğu rekabetçi bir deniz arenasında hareket ettiler. Bu süreçler 15. ila 18. yüzyıllar arasında İslami ilim, ticaret ve deniz stratejisinin siyaseti nasıl şekillendirdiğini gösterir.
Hollanda ve Japon imparatorlukları Endonezya’da (sömürge dönemi ve 1942–1945)
17. yüzyıldan itibaren Hollanda Doğu Hindistan Şirketi (VOC) güçlendirilmiş limanlar, tekeller ve sözleşmeler yaratarak baharat ticaretini kontrol etti. Bu, kârları korumak için ordular ve hükümranlık sağlayan bir charterlı şirket tarafından uygulanan kurumsal bir yönetimdi. Zamanla VOC otoritesi bazı ana bölgelerde genişledi ama yine de ticaretin gelirini çıkarmaya odaklanmıştı ve bunu sözleşmeler, zorlama ve deniz hattı kontrolüyle sağladı.
VOC’nin 1799’daki tasfiyesinin ardından 19. yüzyıl, resmi bir sömürge devletine geçiş dönemiydi. Taç yönetimi Hollanda Doğu Hindistan’ını konsolide etti; 1811–1816 arasındaki Britanya yönetimi gibi aralıklı dönemlerin ardından önemli değişiklikler görüldü. 19. yüzyıldaki Kültivasyon Sistemi ve sonraki reformlar emek ve arazi kullanımını değiştirdi. Japon işgali (1942–1945) Hollanda kontrolünü dağıttı, kaynakları ve emeği seferber etti ve siyasi gerçeklikleri yeniden yapılandırdı. Japonya’nın tesliminin ardından Endonezya 17 Ağustos 1945’te bağımsızlığını ilan ederek Avrupalı veya Japon imparatorluklarının bir parçası olmaktan ziyade bir cumhuriyet olarak yeni bir döneme başladı.
Zaman çizelgesi: Endonezya’nın imparatorlukları ve kilit olaylar
Bu kısa zaman çizelgesi Endonezya takımadasında imparatorluk gücünü şekillendiren dönüm noktalarını vurgular. Deniz kontrolündeki değişimler, dini dönüşümler ve sömürge geçişlerine odaklanır. Tarihler iyi bilinen işaretçilerdir; her bir politikanın gerçek etki alanı bu noktalar çevresinde dalgalanmıştır. Bunun ileriki okumalar için bir çerçeve ve deniz yolları ile limanlara ilişkin "kim kimi yönetti" sorularını konumlandırma aracı olarak kullanılmasını öneririz.
- yak. 5.–7. yüzyıllar: Tarumanagara (Batı Java) ve Kutai (Kalimantan) gibi erken politik oluşumlar yazıtlarla ortaya çıkarak nehir ve liman temelli otoriteyi gösterir.
- 7.–13. yüzyıllar: Srivijaya, Palembang merkezli olarak Malakka Boğazı’na hakim olur; Budist ilim ve deniz geçişlerinden alınan harçlar zenginliğinin temelini oluşturur.
- 1025: Çola İmparatorluğu Srivijaya ağlarına akın düzenleyerek Palembang ve diğer merkezlere saldırır; uzun vadeli etkiler boğazların merkezileşmiş kontrolünü zayıflatır.
- 13. yüzyıl: Doğu Java’da Singhasari Majapahit öncesi bir güç olarak çıkar; 1293’te Moğol seferinin yönlendirilmesi Majapahit’in kuruluş öyküsünün parçası olur.
- 1293–yak.1527: Majapahit’in kara–deniz gücü 14. yüzyılda Hayam Wuruk ve Gajah Mada döneminde zirve yapar ve adalar arasında katmanlı etki sağlar.
- 15.–18. yüzyıllar: İslami sultanlıklar şekil alır; Demak Java’da yükselir; Aceh ve Banten büyük deniz ve karabiber merkezleri haline gelir.
- 1511: Portekiz Malakka’yı ele geçirir; bu olay ticaret yollarını ve bölgesel rekabetleri yeniden şekillendirir.
- 1602–1799: VOC dönemi; kurumsal yönetim, güçlendirilmiş limanlar, tekeller ve sözleşmeler ticaret ve kıyı kontrolünü düzenler.
- 19. yüzyıl: Taç sömürge yönetimi Hollanda Doğu Hindistanı’nı konsolide eder; idari reformlar ve sömürü sistemleri yönetimi tanımlar.
- 1942–1945: Japon işgali Hollanda kontrolünü sona erdirir; Japonya’nın tesliminin ardından Endonezya 17 Ağustos 1945’te bağımsızlığını ilan eder.
Etki genişlediği ve daraldığı için herhangi bir "Endonezya imparatorluğu haritası" tarihler ve gösterilen alanların çekirdek, haraç veren veya müttefik liman mı olduğuna dikkat edilerek okunmalıdır.
Haritalar ve semboller: "Endonezya imparatorluğu haritası" ve "bayrak" açıklaması
“Endonezya imparatorluğu haritası” ve “Endonezya imparatorluğu bayrağı” aramaları sıklıkla farklı yüzyılları ve siyasi oluşumları tek bir görsel veya etiket içinde karıştırır. Haritalar ticaret yollarını ve çekirdek bölgeleri kavramaya yardımcı olabilir, ancak dikkatle okunmalıdır. Bayraklar ve sancaklar krallıklar ve sultanlıklar arasında çeşitlilik gösteriyordu; premodern dönemde tek bir Endonezya bayrağı yoktu. Aşağıdaki bölümler haritaları okuma için pratik ipuçları sunar, tarihsel sancakları özetler ve yaygın mitlerden nasıl kaçınılacağını açıklar.
Haritalar imparatorluk yayılımı hakkında neleri (ve neleri) gösterebilir
Tarihsel haritalar akışkan gerçeklikleri basitleştirir. Mandala tarzı etki genellikle mesafe ile birlikte azalır, bu yüzden modern görünümlü haritalardaki keskin çizgiler yanıltıcı olabilir. İyi haritalar çekirdek toprakları, haraç veren veya müttefik bölgeleri ayırt eder ve kara sınırları kadar önemli olan deniz koridorlarını gösterir. Etki, ticaret, veliahtlık ve çatışmalara bağlı olarak hızlıca değiştiğinden, herhangi bir sınır veya renk tonunu yorumlarken kronoloji kritik önemdedir.
“Endonezya imparatorluğu haritası” okurken hızlı ipuçları: her zaman tarih aralığını kontrol edin; çekirdek kontrol, haraç veren alanlar ve deniz rotalarını ayıran bir gösterge arayın; tarihsel temeli (yazıtlar, kronikler veya daha sonra yapılan yeniden inşa çalışmaları) için kaynak notlarını inceleyin; ve geniş alanlarda tek tip yönetim varsayımından kaçının. Şüphe halinde aynı dönem için birden fazla haritayı karşılaştırarak tarihçilerin aynı kanıtı nasıl farklı yorumladığını görün.
Sancaklar ve bayraklar: Majapahit’ten modern ulusal bayrağa
Premodern siyasi oluşumlar, mahkeme, birim ve törenlere göre değişen çeşitli sancaklar, flamalar ve amblemler kullandı. Majapahit sıkça kırmızı–beyaz motiflerle bağlantılıdır; daha sonraki geleneklerde bazen "gula kelapa" deseniyle anılır ve Surya Majapahit gibi güneş benzeri amblemlerle ilişkilendirilir. Bu öğeler arşipel genelinde standartlaştırılmış bir ulusal bayraktan ziyade saray sembolizmini yansıtır.
Tarihsel motiflerle modern bayrak arasında sembolik yankılar olsa da bunların karıştırılmaması gerekir. Tek bir premodern "Endonezya bayrağı" olmadığı doğrudur çünkü tek bir Endonezya imparatorluğu yoktu. Bu ayrımları anlamak, sanat eserleri veya sancakların anakronik yorumlanmasının önüne geçer.
“Endonezya imparatorluğu bayrağı” etrafındaki yanlış kullanım ve mitler
Çevrimiçi olarak “Endonezya imparatorluğu bayrağı” etiketiyle paylaşılan görseller genellikle modern hayran sanatı, bileşik tasarımlar veya yanlış atfedilmiş sancaklar içerir. Farklı siyasi oluşumlar bir arada var olduğundan ve birbirlerini etkilediğinden, görsel motifler dolaştı ve evrildi. Açık bağlam olmadan, bölgesel veya birliğe ait bir sembolün asla var olmamış ulusal bir öncül olduğu kolayca düşünülebilir.
Bir iddiayı değerlendirmek için kısa kriterler uygulayın: zaman dilimini ve ilgili siyaseti belirleyin; maddi kanıt (tekstiller, mühürler veya dönem illüstrasyonları) arayın; kökenini doğrulayın (müze koleksiyonları, katalog numaraları veya kazı kayıtları); varsa orijinal başlık veya yazıyı okuyun; ve tasarımın belirli mahkeme ve yüzyıl için güvenilir kaynaklarda tutarlı şekilde görünüp görünmediğini karşılaştırın. Bu adımlar tarihsel sancakları modern yeniden yorumlamalardan ayırmaya yardımcı olur.
- Önerilen resim alternatif metni: “Srivijaya ve Majapahit etki alanlarını gösteren harita.”
- Önerilen resim alternatif metni: “Tarihi sancaklar ve Endonezya’nın modern kırmızı–beyaz bayrağı.”
Çola İmparatorluğu Endonezya’da: 1025’te ne oldu?
1025 yılında Güney Hindistan’dan Çola İmparatorluğu, Malay dünyasındaki Srivijaya ağlarını hedef alan deniz seferi başlattı. Rajendra I komutasındaki Çola güçleri Palembang dahil olmak üzere Srivijaya’nın merkezlerine ve Kadaram (çoğunlukla Kedah ile ilişkilendirilen) gibi diğer noktalara saldırdı; yazıtlarda adı geçen diğer yerler de hedefler arasındaydı. Bu, dar boğazların kontrolünü bozmayı ve Hint Okyanusu ticaretinde prestij ile avantaj elde etmeyi amaçlayan deniz akınlarıydı.
Seferin kanıtı Çola yazıtlarında, Thanjavur’daki kayıtlar da dahil olmak üzere görülür; bu yazıtlar Srivijayan kralını ele geçirdiklerini ve limanları zaptettiklerini övünerek kaydeder. Bu akınlar dramatikti ama kısa süreliydi. Takımadada uzun süreli bir Çola işgaliyle sonuçlanmadılar. Bunun yerine, deniz yolları ve haraç getiren limanlara dayanan bir talassokrasinin savunmasızlıklarını ortaya koydular.
Uzun vadeli etki, Srivijaya’nın merkezi otoritesini zayıflatmak ve bölgesel rakiplerle müttefikleri bağlarını yeniden müzakere etmeye teşvik etmek oldu. Sonraki on yıllarda güç dengesi değişti ve diğer limanlar ile politikalar daha fazla özerklik kazandı. 1025 kampanyası böylece "Çola İmparatorluğu Endonezya’da" tarihinin dönüm noktalarından biri olarak değerlendirilir; Srivijaya’yı ortadan kaldıran bir fetih değil, boğazlar ve kıyılardaki değişimi hızlandıran bir şoktu.
Sıkça Sorulan Sorular
Tek bir “Endonezya İmparatorluğu” diye bir şey var mı?
Hayır, tüm zamanlarda tüm Endonezya’ya hükmeden tek bir imparatorluk olmadı. Endonezya tarihinde Srivijaya, Majapahit ve daha sonra İslami devletler gibi birkaç büyük imparatorluk ve sultanlık bulunur. Her biri farklı bölgeleri ve dönemleri yönetti. Modern Endonezya Cumhuriyeti 1945’te kuruldu.
Majapahit İmparatorluğu Endonezya çapında ne kadar uzanıyordu?
Majapahit 14. yüzyılda bugünkü Endonezya’nın büyük bir kısmına ve Malay Yarımadası’nın bazı kısımlarına kadar etki gösterdi. Kontrol bölgelere göre farklılık gösteriyordu; çoğu zaman ittifaklar ve haraç yoluyla, doğrudan yönetimle değil. Çekirdek bölgesi Doğu Java’da kaldı. Zirve etkisi Gajah Mada ve Hayam Wuruk ile ilişkilendirilir.
Srivijaya İmparatorluğu nerede merkezlenmişti ve neden önemliydi?
Srivijaya Palembang çevresinde, Sumatra’da merkezlenmişti ve Malakka Boğazı’na hakimdi. Hindistan ile Çin arasındaki deniz ticaretini vergilendirerek ve güvenliğini sağlayarak zenginleşti. Ayrıca Mahayana Budist bir merkezdi; hacıları ağırladı ve uluslararası diplomasiyi teşvik etti.
“Endonezya imparatorluğu bayrağı” neyi ifade eder?
Tarihsel olarak tek bir “Endonezya imparatorluğu bayrağı” yoktu çünkü tek bir Endonezya imparatorluğu bulunmamıştır. Modern ulusal bayrak kırmızı ve beyazdır. Önceki siyasiler kendi sancaklarını kullandı (örneğin Majapahit motifleri) ve çevrimiçi bazı modern iddialar mitler veya hayran yapımı tasarımlar olabilir.
Çola İmparatorluğu 1025’te Endonezya’nın bazı kısımlarını işgal etti mi?
Evet, Güney Hindistan’dan Çola İmparatorluğu 1025’te Srivijaya’ya akın düzenledi. Sefer Palembang’a saldırdı ve Srivijaya kralını ele geçirdi. Kısa süreli olmasına rağmen bu akınlar uzun vadede Srivijaya’nın önemli ticaret yollarındaki hakimiyetini zayıflattı.
Hollanda ve Japon imparatorlukları Endonezya’nın bağımsızlık yolunu nasıl etkiledi?
Hollandalılar uzun vadeli sömürge kontrolü kurarak ticaret ve yönetimi yeniden şekillendirdi. Japonya 1942–1945 arasında Endonezya’yı işgal etti; bu durum Hollanda otoritesini sarstı ve kaynakları ile emeği seferber etti. Japonya’nın tesliminden sonra Endonezya 17 Ağustos 1945’te bağımsızlığını ilan etti.
Sonuç ve sonraki adımlar
Endonezya tarihi, gücün limanlar, musonlar ve deniz koridorlarıyla birlikte hareket ettiği çakışan imparatorluklar ve sultanlıklar dizisi olarak anlaşılmalıdır. Srivijaya Palembang ve Malakka Boğazı’nda demirlemiş bir Budist talassokrasi örneğiydi; Majapahit Java’nın tarımsal gücünü adalar arası deniz erişimiyle harmanladı. İslami sultanlıklar daha sonra dini otoriteyi ticaretle ilişkilendirerek Asyalı ve Avrupalı aktörlerle değişen bağları yönetti. VOC ve sonrasında Hollanda taç yönetimi altındaki sömürge düzenleri yönetişim ve ticareti dönüştürdü; Japon işgali bu düzeni bozdu ve 1945’te cumhuriyetin doğuşunu hazırladı.
Bu yüzyıllar boyunca etki tek tip değil, çekirdek–esnek çevre modeliyle katmanlıydı. Bir "Endonezya imparatorluğu haritası" okurken tarihlere, kaynaklara ve gösterilen alanların çekirdek, haraç veren veya deniz yolları olup olmadığına dikkat etmek gerekir. "Endonezya imparatorluğu bayrağı" fikri de benzer şekilde bağlam ister: sancaklar mahkeme ve döneme özgüydü, modern Merah Putih ise 1945 sonrası ulus-devleti temsil eder. Bu ayrımlar ışığında takımadanın geçmişi, ticaret, diplomasi ve deniz gücünün imparatorlukları ve kimlikleri nasıl biçimlendirdiği bağlantılı bir okyanusal dünya olarak görünür.
Alan seçin
Your Nearby Location
Your Favorite
Post content
All posting is Free of charge and registration is Not required.