Vlag van Thailand (Thong Trairong): geschiedenis, betekenis, kleuren, verhouding en afbeeldingen
De vlag van Thailand, in het Thais bekend als Thong Trairong, is een vijfdaagse horizontale tricolour in rood, wit, blauw, wit en rood. De vlag heeft een verhouding van 2:3 en een kenmerkende dubbelbrede blauwe middenband. Aangenomen op 28 september 1917, blijft het een van de meest herkenbare nationale vlaggen in Zuidoost‑Azië. Deze gids legt het ontwerp, de verhoudingen, kleuren, symboliek, geschiedenis en praktische regels voor het tonen uit, met tips voor correcte digitale reproductie en drukwerk.
Korte feiten en huidig ontwerp
De huidige vlag van Thailand is ontworpen voor duidelijkheid op afstand, eenvoudige productie en symbolische balans. De vijf horizontale banden volgen een precieze volgorde en proportie, waardoor een compact ontwerp ontstaat dat netjes schaalt op schermen, in druk en op textiel. Het ontwerp is opzettelijk eenvoudig: er staan geen wapens of zegels op de nationale vlag die op het land wordt gebruikt, wat de leesbaarheid in alle contexten van scholen tot ambassades bevordert.
De Nationale Vlagdag wordt jaarlijks op 28 september gehouden ter herdenking van de aanneming in 1917. Voor dagelijks gebruik zijn de belangrijkste punten om te onthouden de verhouding 2:3, de bandenverdeling 1–1–2–1–1 en het gebruik van nauwkeurige kleurwaarden. De onderstaande secties vatten de essentie samen en geven precieze stappen voor makers en fabrikanten.
Samenvattende definitie (rood–wit–blauw–wit–rood; vijf banden; verhouding 2:3)
De vlag van Thailand (Thong Trairong) bestaat uit vijf horizontale banden gerangschikt van boven naar beneden als rood, wit, blauw, wit en rood. De centrale blauwe band is dubbel zo hoog als iedere rode en witte band, wat een visueel evenwichtige compositie oplevert die van ver goed leesbaar is.
De officiële beeldverhouding is 2:3 (hoogte:breedte). Het moderne ontwerp werd aangenomen op 28 september 1917, een datum die nu wordt gemarkeerd als Thaise Nationale Vlagdag. Deze gestroomlijnde tricolour-benadering zorgt voor een herkenbare lay-out, zelfs bij kleine formaten, op laagresolutieschermen en onder moeilijke lichtomstandigheden.
- Volgorde van banden (boven naar beneden): rood, wit, blauw, wit, rood
- Beeldverhouding: 2:3
- Middenband: blauw, dubbele breedte
- Datum van aanneming: 28 september 1917
| Kenmerk | Specificatie |
|---|---|
| Opzet | Vijf horizontale banden |
| Volgorde | Rood – Wit – Blauw – Wit – Rood |
| Beeldverhouding | 2:3 (hoogte:breedte) |
| Bandpatroon | 1–1–2–1–1 (boven naar beneden) |
| Aangenomen | 28 september 1917 |
| Thaise naam | Thong Trairong |
Verhoudingen en afmetingen van de banden (1–1–2–1–1)
De vlag van Thailand gebruikt een op eenheden gebaseerd systeem om de verhoudingen exact te houden op elke maat. Als de hoogte van de vlag in zes gelijke eenheden wordt verdeeld, meten de banen respectievelijk 1, 1, 2, 1 en 1 eenheden van boven naar beneden. De blauwe baan beslaat de centrale twee eenheden, wat zowel symmetrie als een duidelijke hiërarchie in het kleurontwerp garandeert.
Aangezien de beeldverhouding vaststaat op 2:3, moet de breedte altijd 1,5 keer de hoogte zijn. Bijvoorbeeld, een digitale afbeelding van 200×300 pixels of een stoffen vlag van 300×450 mm behoudt de correcte verhoudingen zolang de bandhoogtes 1–1–2–1–1 blijven. Fabrieks‑toleranties mogen dit patroon nooit veranderen; kleine variaties door rek of stiksels moeten worden gecontroleerd zodat de centrale blauwe band dubbel zo breed blijft als de aangrenzende banden.
- Voorbeeld schaal: Hoogte 6 eenheden → Bandhoogtes = 1, 1, 2, 1, 1
- Voorbeeld pixelmaten: 400×600, 800×1200, 1600×2400 (alle 2:3)
- Pers de blauwe band niet samen en vergroot of verklein deze niet ten opzichte van de andere
Officiële kleuren en specificaties
Kleurconsistentie is cruciaal voor de identiteit van de vlag van Thailand. In de praktijk worden fysieke kleurreferenties eerst gedefinieerd en daaruit worden digitale kleurwaarden afgeleid. De meest betrouwbare methode voor nauwkeurige reproductie is het matchen van de officiële fysieke kleurstalen en vervolgens zorgvuldige kleurconversies voor drukwerk (met CMYK of LAB-workflows) en voor digitale weergave (met sRGB).
Thailand heeft in 2017 zijn fysieke kleurstandaarden bijgewerkt met CIELAB (D65)-referenties om aan te sluiten bij moderne kleurbeheerspraktijken. Terwijl LAB‑waarden de productie en hoogwaardige drukkerijen sturen, hebben de meeste gebruikers sRGB- en Hex-benaderingen nodig om grafische bestanden, websites en kantoordocumenten in te stellen. De notities hieronder geven die benaderingen samen met praktische richtlijnen voor assets, bestandsnamen en toegankelijkheidstekst.
CIELAB (D65), RGB en Hex‑waarden
Officiële kleurcontrole begint met fysieke standaarden en LAB-referenties, terwijl digitale waarden benaderingen zijn. Veelgebruikte on‑screen doelwaarden voor de vlag van Thailand zijn Rood #A51931 (RGB 165, 25, 49), Blauw #2D2A4A (RGB 45, 42, 74) en Wit #F4F5F8 (RGB 244, 245, 248). Deze sRGB-waarden zijn bedoeld om een diepe, verzadigde blauwtoon te tonen die scherp contrasteert met rood en wit in zowel heldere als weinig verlichte omstandigheden.
Voor drukwerk gebruikt u CMYK-profielen die zijn afgeleid van de fysieke LAB-doelwaarden onder D65‑belichting en proefdruk op het beoogde materiaal. Voor schermen gebruikt u sRGB met ingesloten profielen om onbedoelde verschuivingen te voorkomen. Houd er altijd rekening mee dat digitale waarden benaderingen zijn afgeleid van fysieke standaarden; kleine verschillen kunnen optreden tussen apparaten en materialen. Consistentie binnen een project is belangrijker dan het najagen van minutieuze numerieke verschillen.
| Kleur | Hex | RGB | Opmerkingen |
|---|---|---|---|
| Rood | #A51931 | 165, 25, 49 | Benadering in sRGB van fysieke standaard |
| Blauw | #2D2A4A | 45, 42, 74 | Diep blauw voor sterk contrast |
| Wit | #F4F5F8 | 244, 245, 248 | Neutraal wit; vermijd kleurzweem |
Downloadbare SVG- en drukklare assets
Bij het voorbereiden van bestanden zorgt u dat het artboard een verhouding van 2:3 gebruikt en dat de bandhoogtes exact het patroon 1–1–2–1–1 volgen. Sla vectorbestanden op in platte SVG voor maximale compatibiliteit en exporteer PNG's in meerdere formaten voor web en druk. Gebruik beschrijvende bestandsnamen die zoeken en toegankelijkheid vergemakkelijken, zoals thailand-flag-svg.svg, thailand-flag-2x3-800x1200.png en thailand-flag-colors-hex.png.
Voeg alt‑tekst toe zoals “Thaise vlag met vijf horizontale banden in rood, wit, blauw, wit, rood (2:3 verhouding)” zodat afbeeldingen begrijpelijk zijn voor schermlezers en bij lage bandbreedte. Om schaalfouten te verminderen, geef verhouding‑behoudende pixelafmetingen op zoals 600×900, 1200×1800 en 2400×3600. Controleer vóór verspreiding dat de bestanden overeenkomen met de officiële bandverhoudingen en aansluiten bij de hierboven vermelde kleurwaarden.
- Vector‑master: thailand-flag-svg.svg (2:3 artboard; 1–1–2–1–1 banden)
- Web PNG's: 600×900, 1200×1800; druk PNG's: 2400×3600
- Aanbevolen alt‑tekst en bijschriften die volgorde en verhouding beschrijven
- Documenteer kleurprofielen en beoogd gebruik (scherm versus druk)
Geschiedenis en ontwikkeling van de vlag van Thailand
De vlag van Thailand is geëvolueerd van embleemrijke ontwerpen naar de gestroomlijnde tricolour die nu wordt gebruikt. Iedere wijziging weerspiegelde praktische behoeften, maritieme herkenning, koninklijke symboliek en mondiale context. Inzicht in deze tijdlijn helpt verklaren waarom rood, wit en blauw werden gekozen en waarom de moderne vlag nadruk legt op duidelijke verhoudingen in plaats van sierlijke emblemen.
De grote fasen omvatten het vroege rode vlaggen‑tijdperk, het witte olifant‑motief op rood dat de 19e eeuw domineerde, de korte gestreepte overgang van 1916, de aanneming van de huidige tricolour in 1917 onder koning Rama VI, en de moderne standaardisatie, inclusief de Vlagwet van 1979 en latere kleurrichtlijnen. Het onderstaande overzicht markeert belangrijke momenten zonder overprecisie waar historische bronnen variëren.
Vroege rode vlag en de chakra
In de 17e–18e eeuw gebruikte Siam vaak een effen rode vlag voor maritieme en staatsdoeleinden. Naarmate het internationale scheepvaartverkeer toenam, werden soms emblemen zoals een witte chakra toegevoegd om officieel gebruik te onderscheiden en de herkenning onder buitenlandse schepen te verbeteren.
Deze vroege vormen legden rood vast als een fundamentele kleur in de Siamese vlaggenkunde. Hoewel bronnen verschillen over de exacte plaatsing of stijl van emblemen in specifieke periodes, is het algemene patroon duidelijk: rood domineerde als praktisch achtergrondvlak, met symbolen die selectief werden gebruikt om koninklijk of staatsgezag aan te geven.
Periode van de witte olifant (19e eeuw)
In de 19e eeuw werd een rood veld met een witte olifant een prominenter nationaal embleem. De witte olifant droeg eeuwenlang associaties met koninklijk gezag en voortekenen van voorspoed in de Siamese traditie, waardoor het een krachtig symbool was voor staatsvlaggen en vaandels in die periode.
Ontwerpproducten varieerden: in sommige versies stond de olifant uitbundig versierd en soms op een voetstuk, terwijl andere uitvoeringen het voetstuk weglieten. Ondanks deze verschillen signaleerde het embleem continuïteit van koninklijke symboliek tot het begin van de 20e eeuw, toen de aandacht verschoof naar gestreepte patronen voor duidelijkheid en reproduceerbaarheid.
Overgang naar de tricolour 1916–1917 (Rama VI)
In november 1916 verscheen een rood–wit–rood gestreepte vlag als een overgangsontwerp. Deze stap voorzag in een duidelijker, meer gestandaardiseerd nationaal symbool dat gemakkelijk gereproduceerd kon worden en internationaal herkend op zee en op land.
Op 28 september 1917 nam Thailand de definitieve rood–wit–blauw–wit–rood tricolour aan onder koning Rama VI, met de blauwe baan dubbel zo hoog als de andere. Het diepe blauw complimenteerde het bestaande rood en wit, sloot visueel aan bij de rood‑wit‑blauwe vlaggen van de geallieerden uit de Eerste Wereldoorlog en consolideerde het moderne ontwerp dat nog steeds in gebruik is.
Vlagwet 1979 en moderne standaardisatie
De Vlagwet van 1979 formaliseerde kernregels voor gebruik, respect en het tonen van de nationale vlag. De wet stelde verwachtingen voor openbare instellingen en bood een juridische basis om nationale symbolen in het dagelijkse leven en tijdens officiële ceremonies te beschermen.
Latere standaarden verduidelijkten productiespecificaties, bandverhoudingen en kleurreferenties zodat vlaggen van verschillende leveranciers consistent zouden ogen. Latere richtlijnen, waaronder de kleurstandaardisatie van 2017 met CIELAB (D65) voor fysieke stalen, hielpen de juridische vereisten te verbinden met praktische technische specificaties voor druk en textielproductie.
- Tijdlijn: vroege rode vlag → periode van de witte olifant → strepen 1916 → tricolour 1917 → Vlagwet 1979 → kleurstandaarden 2017
Symboliek en betekenis van de kleuren
Kleurensymboliek helpt mensen nationale identiteit in een eenvoudige visuele vorm te interpreteren. Hoewel betekenissen op verschillende manieren kunnen worden besproken, benadrukt een veelgebruikte lezing in Thailand eenheid tussen het volk, de religie en de monarchie, waarbij het centrale blauw de aandacht vestigt op nationale samenhang.
Deze interpretaties verschijnen veelvuldig in lesmateriaal, openbare ceremonies en populaire beschrijvingen van de vlag. Ze bieden een nuttig raamwerk om te begrijpen hoe de tricolour zich verhoudt tot Thaise geschiedenis, cultuur en bestuurspraktijken.
Natie – Religie – Koning interpretatie
In de gebruikelijke interpretatie staat rood voor de natie en het volk, wit voor religie (vooral het boeddhisme) en blauw voor de monarchie. De dubbelbrede middenband benadrukt eenheid en continuïteit onder de kroon binnen de constitutionele en culturele context van Thailand.
Deze Natie–Religie–Koning lezing is algemeen in publieke uitleg, maar wordt het beste begrepen als een breed aanvaarde interpretatie in plaats van een juridische definitie. Het blijft nuttig in scholen en het maatschappelijke leven omdat het kleur verbindt met gedeelde instellingen op een duidelijke en gemakkelijk te onthouden manier.
Alliantie met geallieerden in WOI en koninklijke geboortekleur
Toen blauw in 1917 werd toegevoegd, merkte men de visuele aansluiting met de rood‑wit‑blauwe tricolours van verschillende geallieerde landen in de Eerste Wereldoorlog op. Deze visuele connectie vergemakkelijkte internationale herkenning en plaatste de vlag van Thailand binnen een vertrouwde familie van moderne nationale ontwerpen.
Een andere veelgeciteerde verklaring koppelt blauw aan de geboortekleur van koning Rama VI volgens Thaise traditie (zaterdag). Beide factoren droegen waarschijnlijk bij aan de uiteindelijke keuze naast praktische voordelen zoals eenvoudiger productie en verbeterde leesbaarheid vergeleken met embleemvlaggen die fijne detailniveaus vereisten.
Varianten en verwante vlaggen
Naast de nationale tricolour gebruikt Thailand een reeks verwante vlaggen voor militaire, maritieme, koninklijke en provinciale doeleinden. Deze varianten volgen duidelijke protocollen zodat waarnemers nationaal, dienst- en persoonlijke standaarden in één oogopslag kunnen onderscheiden. Het kennen van de verschillen helpt misbruik te voorkomen, vooral bij het gezamenlijk tonen van vlaggen bij overheidsgebouwen, scholen of culturele evenementen.
De meest bekende variant voor internationale bezoekers is de marinevlag met het witte olifant‑motief op een rood veld. Koninklijke standaarden en provincievlaggen worden ook vaak samen met de nationale vlag gehesen tijdens bezoeken, ceremonies en officiële gelegenheden, maar zij vervangen de nationale vlag niet in haar rol als staatssymbool.
Marinevlag en militaire vlaggen
De Koninklijke Thaise Marine gebruikt een wimpel met een prominente witte olifant in volle uitmonstering op een rood veld. Deze wimpel wordt gevlogen aan de achtersteven van marineschepen en bij marine‑faciliteiten. Daartegenover wordt de marinejack aan de boeg gevoerd als de nationale tricolour, wat de gebruikelijke praktijk weerspiegelt om achterstevenswimpels te onderscheiden van boegvlaggen.
Andere militaire vlaggen bevatten dienstspecifieke emblemen, kleuren en opschriften voor eenheidssignalering, tradities en ceremoniële functies. Deze ontwerpen behouden historische motieven terwijl ze operationele behoeften dienen en onderscheiden zich van de landgebonden nationale vlag die door civiele instellingen wordt gevoerd.
Koninklijke standaarden en provincievlaggen
Koninklijke standaarden voor de monarch en leden van de koninklijke familie gebruiken karakteristieke emblemen en achtergrondkleuren die afwijken van de nationale tricolour. Ze worden gebruikt in contexten die aanwezigheid of autoriteit aangeven, zoals bij koninklijke residenties, motorcolonnes en officiële ceremonies.
Provincievlaggen verschillen per provincie en hangen vaak samen met de nationale vlag bij overheidsgebouwen. Het protocol maakt duidelijk dat dit geen vervanging is voor de nationale vlag; wanneer ze samen worden getoond, heeft de Thaise vlag voorrang volgens vastgestelde volgorde‑ en positioneringsregels.
Boeddhistische vlaggen die in Thailand te zien zijn
De zeskleurige boeddhistische vlag wordt veel getoond bij tempels, kloosters en religieuze evenementen in Thailand. Ze verschijnt vaak naast de nationale tricolour tijdens festivals en heilige dagen, waarmee de zichtbaarheid van religieus leven in de openbare ruimte wordt benadrukt.
Hoewel veelvuldig samen getoond, is de boeddhistische vlag geen officieel nationaal symbool en mag ze de nationale vlag niet vervangen in officiële contexten. Lokale etiquette en religieuze gebruiken bepalen de plaatsing bij tempels en gemeenschapsevenementen, waarbij altijd respect wordt getoond voor de hiërarchie van nationale symbolen.
Gebruik, protocol en respectvolle behandeling
Verantwoord omgaan met de Thaise vlag ondersteunt nationale waardigheid en voorkomt beschadiging van materialen. De kernprincipes zijn zichtbaarheid, netheid en respect in zowel dagelijkse routines als bij bijzondere gebeurtenissen. Instellingen maken vaak schema's die passen bij lokale operaties en tegelijkertijd aansluiten bij nationale richtlijnen.
een gebruik dat zichtbaarheid tijdens daglicht waarborgt en zorgt voor respectvolle behandeling.
Dagelijkse hijs‑ en strijktijden
Overheidskantoren hijsen doorgaans de vlag ’s ochtends en strijken deze bij zonsondergang, een gebruik dat zichtbaarheid tijdens daglicht waarborgt en zorgt voor respectvolle behandeling. Als de vlag ’s avonds blijft hangen, moet deze goed verlicht zijn zodat de kleuren zichtbaar zijn en de vlag niet onbeheerd in slechte omstandigheden blijft hangen.
Het hijsen op halve stok volgt officiële aankondigingen en nationale rouwvoorschriften. Lokale varianten bestaan voor scholen, gemeenten en particuliere instellingen, maar alle instanties dienen nadruk te leggen op respect, zichtbaarheid en zorg bij slecht weer. Bij twijfel raadpleeg de geldende richtlijnen om lokale praktijk af te stemmen op nationale normen.
Vouw- en afvoerrichtlijnen
Houd vlaggen schoon, droog en netjes gevouwen of opgerold om kreuken en kleurtransfer te voorkomen. Bewaar ze op een koele, droge plaats uit direct zonlicht om stof en kleurvastheid te behouden, vooral bij buitenvlaggen die aan warmte en vochtigheid worden blootgesteld.
Wanneer een vlag versleten, gescheurd of verbleekt is, neem deze dan respectvol uit gebruik volgens lokale gewoonte. De Thaise wet beschermt nationale symbolen en misbruik kan straffen met zich meebrengen. Waar ceremoniële verwijdering wordt toegepast, gebeurt dit waardig en privé in plaats van als publiek schouwspel.
Hoe de vlag van Thailand correct te tekenen (verhouding 2:3)
Het tekenen van de Thaise vlag is eenvoudig zodra u een eenheden‑systeem gebruikt. De verhouding 2:3 en het bandpatroon 1–1–2–1–1 zorgen ervoor dat het ontwerp perfect schaalt van kleine iconen tot grote buitenbanners. Volg onderstaande stappen voor een betrouwbaar resultaat in elke software of techniek.
Om fouten te vermijden is een eindcontrole opgenomen na de stappen. Deze benadrukt de volgorde van banden, de dubbelhoge blauwe middenband en de vaste 2:3 rechthoek die de totale vorm van de vlag bepaalt.
6‑stappen instructies met maten
Gebruik een eenvoudig eenheidssysteem om het ontwerp schaalbaar te maken en tegelijk exacte bandbreedtes te behouden. Deze methode werkt voor vectortekeningen, rasterafbeeldingen en handmatige schetsen op ruitjespapier en helpt verhoudingsfouten bij het formaat wijzigen te vermijden.
Kies eerst een praktisch formaat en pas vervolgens de stappen nauwkeurig toe. Voor digitaal werk gebruikt u verhouding‑behoudende maten zoals 200×300, 300×450, 600×900 of 1200×1800 pixels. Voor drukwerk kiest u afmetingen zoals 20×30 cm of 40×60 cm en markeert u de banden met hetzelfde eenheidslogica.
- Teken een rechthoek in verhouding 2:3 (hoogte:breedte).
- Verdeel de hoogte in 6 gelijke horizontale eenheden.
- Ken de bandhoogtes toe van boven naar beneden als 1, 1, 2, 1 en 1 eenheden.
- Kleur de banden in deze volgorde: rood (boven), wit, blauw, wit, rood (onder).
- Gebruik kleuren die dicht bij Rood #A51931, Blauw #2D2A4A, Wit #F4F5F8 liggen voor weergave op scherm.
- Exporteer of druk op de gewenste grootte en behoud de verhouding 2:3 en ingesloten kleurprofielen.
- Controlelijst: 2:3 rechthoek; 1–1–2–1–1 bandhoogtes; rood–wit–blauw–wit–rood volgorde; middenband blauw dubbel breed.
Veelgestelde vragen en vergelijkingen
Aangezien meerdere landen rood, wit en blauw als tricolours gebruiken, is verwarring tussen vergelijkbare ontwerpen gemakkelijk. Het helpt om volgorde, banddikte, beeldverhouding en de aanwezigheid of afwezigheid van emblemen te vergelijken. De Thaise vlag is herkenbaar door de dubbelbrede blauwe middenband en de consistente verhouding 2:3.
Historische vergelijkingen komen ook vaak voor, vooral over de voormalige witte olifant‑vlag van Siam en hoe dat embleem voortleeft in hedendaags maritiem gebruik. De notities hieronder behandelen deze veelvoorkomende onderwerpen om verwarring in klaslokalen, presentaties en mediaproducties te verminderen.
Verschillen tussen vlag van Thailand en Costa Rica
Thailand en Costa Rica tonen beide vijf horizontale banden in rood, wit en blauw, maar hun patronen zijn niet gelijk. De volgorde van Thailand is rood–wit–blauw–wit–rood met de centrale blauwe band dubbel zo breed, en de algemene verhouding is 2:3. Dit creëert een gecentreerde nadruk die het meteen onderscheidt wanneer u weet waar u op moet letten.
De vlag van Costa Rica rangschikt typisch blauw–wit–rood–wit–blauw met een bredere centrale rode band en gebruikt vaak een verhouding van 3:5. De Costa Ricaanse staatsvlag draagt het nationale wapen op de rode baan nabij de stokzijde, wat het verder onderscheidt van Thailand’s embleemvrije tricolour. Hun geschiedenissen en symbolische kaders ontwikkelden zich onafhankelijk van elkaar.
| Kenmerk | Thailand | Costa Rica |
|---|---|---|
| Volgorde van banden | Rood – Wit – Blauw – Wit – Rood | Blauw – Wit – Rood – Wit – Blauw |
| Middenband | Blauw, dubbele breedte | Rood, breder dan de anderen |
| Beeldverhouding | 2:3 | Vaak 3:5 |
| Embleem | Geen op de nationale vlag | Staatsvlag draagt het wapen |
De voormalige witte olifant‑vlag van Siam
Voor 1917 gebruikte Siam een rode vlag met een witte olifant als een belangrijk nationaal embleem. De olifant—een voorteken van geluk en een koninklijk symbool—verscheen in verschillende vormen gedurende de 19e eeuw, soms opgemaakt en soms op een voetstuk. Deze ontwerpschommelingen weerspiegelden ceremoniële en heraldieke tradities van die tijd.
Tegenwoordig leeft het witte olifant‑motief voort in specifieke maritieme vlaggen, zoals de wimpel van de Koninklijke Thaise Marine, in plaats van op de nationale vlag die op het land wordt gebruikt. De overgang naar de tricolour markeerde een bredere beweging van embleemrijke vlaggen naar eenvoudige, gestandaardiseerde strepen die makkelijker te reproduceren en te herkennen zijn op afstand.
Veelgestelde vragen
Wat betekenen de kleuren van de Thaise vlag?
Rood symboliseert de natie en het volk, wit symboliseert religie (vooral het boeddhisme) en blauw symboliseert de monarchie. De centrale blauwe baan is dubbelbreed om de verbindende rol van de monarchie te benadrukken. Deze interpretatie wordt vaak samengevat als Natie–Religie–Koning.
Wanneer werd de huidige vlag van Thailand aangenomen?
De huidige vlag werd aangenomen op 28 september 1917. Een overgangsontwerp met strepen verscheen in november 1916 voordat de blauwe middenband werd toegevoegd. Thailand viert de aanneming jaarlijks op Nationale Vlagdag, 28 september.
Waarom werd blauw in 1917 aan de Thaise vlag toegevoegd?
Blauw sloot Thailand visueel aan bij de geallieerden uit de Eerste Wereldoorlog die rood, wit en blauw gebruikten. Het wordt ook gekoppeld aan de geboortekleur van koning Rama VI volgens Thaise traditie (zaterdag). De wijziging vereenvoudigde productie en voorkwam problemen die bij eerdere embleemvlaggen ontstonden.
Wat is de officiële verhouding en het bandpatroon van de Thaise vlag?
De officiële verhouding is 2:3 (hoogte:breedte). De vijf horizontale banden volgen het patroon 1–1–2–1–1 van boven naar beneden (rood, wit, blauw, wit, rood). De centrale blauwe band is dubbel zo breed als de andere banden.
Wat is de oude Siam‑vlag met de witte olifant?
Vanaf het midden van de 19e eeuw gebruikte Siam een rode vlag met een witte olifant, een koninklijk en voortekenend symbool. Het olifant‑embleem evolueerde in de loop van de tijd en bleef centraal totdat de tricolour in 1917 werd aangenomen. De marinevlag bewaart het witte olifant‑motief nog steeds.
Is de Thaise vlag hetzelfde als die van Costa Rica?
Nee, de twee vlaggen zijn verschillend ondanks gelijkaardige kleuren. De Thaise blauwe band is gecentreerd en dubbelbreed volgens het patroon 1–1–2–1–1, terwijl Costa Rica andere verhoudingen en volgorde heeft met een bredere centrale rode band. Ook hun geschiedenissen en symboliek verschillen.
Wanneer is de Thaise Nationale Vlagdag en hoe wordt die gevierd?
De Thaise Nationale Vlagdag is op 28 september elk jaar. Scholen, overheidskantoren en ambassades houden vlagceremonies en educatieve activiteiten. De dag herdenkt de aanneming van de tricolour in 1917.
Wat zijn de officiële kleurcodes (Hex/RGB/CIELAB) voor de Thaise vlag?
Geschatte digitale waarden zijn Rood #A51931 (RGB 165,25,49), Wit #F4F5F8 (RGB 244,245,248) en Blauw #2D2A4A (RGB 45,42,74). Thailand heeft fysieke kleuren gestandaardiseerd met CIELAB (D65) in 2017 om consistente reproductie te waarborgen.
Conclusie en vervolgstappen
De vlag van Thailand heeft een duidelijk, duurzaam ontwerp: een 2:3 rechthoek met vijf banden geordend rood–wit–blauw–wit–rood en een dubbel‑brede centrale blauwe baan. De kleuren, verhoudingen en symboliek weerspiegelen een eeuw gebruik sinds 1917 en een langere erfenis die eerdere embleemvlaggen omvat. Met correcte verhoudingen, zorgvuldig kleurbeheer en respectvolle behandeling blijft de Thong Trairong consistent over materialen en contexten.
Voor makers en instellingen: baseer u op het bandpatroon 1–1–2–1–1, gebruik verhouding‑behoudende afmetingen en pas de gespecificeerde kleurdoelen toe. Voor docenten en lezers biedt de geschiedenis en symboliek context bij een vertrouwd nationaal symbool dat zowel praktisch als betekenisvol is.
Selecteer gebied
Your Nearby Location
Your Favorite
Post content
All posting is Free of charge and registration is Not required.